Μουσική:Δημήτρης Πετσούκης Στίχοι:Explicit(Στίχοιμα)
Eρμηνεια:Explicit(Στίχοιμα)
Κλαρινο:Πάνος Σκουτέρης
Σαντούρι:Αγγελική Παρδαλη
Στίχοι:
Η ανάγκη μας γέρασε και από πάνω ο χρόνος σαν στάχυα μας θέρισε
και η ζωή και αν μας γέλασε μια μέρα χωρίς να αγαπάμε δεν πέρασε
μέσα στην καταιγίδα μου είχες πει αν θέλεις όνειρο ψάξε κυνήγα
στο ζυμάρι γίναμε η μαγιά και αυτοί γίναν ακόμα μια μύγα
στο παιχνίδι από πάντα και τώρα οι αστείοι μιλούν για κουμάντα
στο μυαλό έχουν μείνει δεκάξι και τα πόδια πάτησαν τριάντα
και ούτε στίχο δεν άφησαν πίσω να έχουν οι επόμενοι κάβα
μόνο ιστορίες για αγρίους για να ξεκαρδίζεται όλη η Ελλάδα
με την καύλα στο μάτι σε πλατεία παγκάκι σκηνή και κρεββάτι
στα μουνόπανα ξύλο μόνο μόνο στα αδέλφια μας μόνο αγάπη
και μου λες πως σου λείπει κλαυσίγελος σε μια σκηνή Χαρμολύπη
κοίτα οι μικροί πως μεγάλωσαν πόσο πεινάνε και μοιάζουν με λύκοι
διψάνε για νίκη στα ντρόγκια στην φρίκη μα ο κόσμος δεν ξέρουν πως δεν τους ανήκει
ο χρόνος τελειώνει περνάνε οι χρόνοι και δεν είσαι πια πιτσιρίκι
και αυτό σε πονά η εικόνα στο είδωλο τα πρωινά και πίσω ξανά
παιδιά ξεκινάνε και πάνε όπως και εμείς κάποτε στο πουθενά.
Και τα λόγια δεν γίνονται κύματα
και οι υποκλίσεις δεν γίνονται βήματα
και τους στίχους μας μέσα από λάβα και δάκρυα
τους έκανε ο κόσμος συνθήματα
και πίσω ξανά ρουτίνα πουτάνα σε αγγίζει φθηνά
και αυτό σε πονά εκείνο το κάπου που κάποτε
πήγαινες και έφτασες στο πουθενά.
Η πορεία μας άλλαξε και στα μέσα μας ότι και αν δουλευε χάλασε
ότι ζήσαμε πάνω μας κράτησε και μισησαμε ότι μας αγκαλιασε
και στα λόγια τα ίδια γυρναμε τα βράδυα ψάχνοντας μες τα σκουπίδια
να βρούμε τον ένα μές τον σωρό να βγούνε τα αηδόνια μέσα από τα φιδια
και τα δάκρυα κύλησαν τα παιδιά μεγάλωσαν και γυρισαν
και τα αγρίμια γυρνάνε συντρίμμια Ιουδες που ήρθαν μια μέρα και φίλησαν
και από τότε ο καθης στον σταυρό του κουβαλώντας ότι έχει δικό του
με την μνήμη σε ότι άφησε πίσω και τα μάτια σαν αστερι του νότου
η αλήθεια δεν γίνεται φόβος και ο φόβος δεν γίνεται στάχτη
ότι έκαιγε πάντα θα καίει και πάντα θα υπάρχει σημείο στον χαρτη
είναι η ώρα που λήγει το πάρτυ και εγώ καίγομαι για ένα φιλί
μάτια μου μην τους ακούς πεθαίνεις για όλους και αυτοί όλοι τους είναι δειλοί
και αν τα αγκάθια ψήλωσαν αποτομα ποιος να φταίει το φως η το χώμα
και αν η ανάγκη σου για μένα χάθηκε πως μου δίνεις φιλιά μες το στόμα
εγώ έκανα μόνο ότι ένιωθα και κρατουσα μια σφαίρα στην τσέπη
για να φύγω σαν ήλιος περήφανα όπως έμαθα και όπως πρέπει.
Και τα λόγια δεν γίνονται κύματα
και οι υποκλίσεις δεν γίνονται βήματα
και τους στίχους μας μέσα από λάβα και δάκρυα
τους έκανε ο κόσμος συνθήματα
Και αυτό σε πονά η εικόνα στο είδωλο τα πρωινά
παιδιά ξεκινάνε και πάνε όπως και εμείς κάποτε στο πουθενά
Και τα λόγια δεν γίνονται κύματα
και οι υποκλίσεις δεν γίνονται βήματα
και τους στίχους μας μέσα από λάβα και δάκρυα
τους έκανε ο κόσμος συνθήματα
και πίσω ξανά ρουτίνα πουτάνα σε αγγίζει φθηνά
και αυτό σε πονά εκείνο το κάπου που κάποτε
πήγαινες και έφτασες στο πουθενά.
Μιξη-Mastering:JK1 στο MixDown Studio
ΑrtWork:3rd Eye Revolution
Δημιουργία και επιμέλεια video:Mιχάλης Καλαντζαντωνάκης
Αντίξοες Παραγωγές©2019
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του YouTube.
0 Comments